Als sensitieve ondernemer, voelt het voor mij al snel te overweldigend om veel met Social Media bezig te zijn. Het is zo’n snelle wereld die vol zit met ontzettend veel prikkels en die bovendien vaak ook een beetje oppervlakkig aanvoelt. In plaats daarvan is het al jaren mijn wens om te investeren in SEO. Dit is namelijk een veel duurzamere en rustigere manier om onder de aandacht te komen bij potentiële klanten. En daarbovenop een mogelijkheid om op een waardevolle en diepgaande manier content te delen met je bezoeker. Iets wat voor mij veel natuurlijker aanvoelt.
Een blog bericht wat hoog scoort in Google kan soms jaren bijdragen om je website, je aanbod en expertise onder de aandacht te brengen bij potentiële klanten. Dat duurzame karakter van SEO, geeft een gevoel van rust en past veel beter bij mij als sensitieve hartgedreven ondernemer.
Daarom heb ik ook al op van allerlei manieren geïnvesteerd in SEO. Zo volgende ik verschillende masterclasses, challenges, bootcamps en cursussen bij Rimke de Groot van ‘Ik help jou online’ en ben ik lid van haar Facebook groep, waar ook altijd hele waardevolle en inspirerende informatie over SEO wordt gedeeld.
En natuurlijk doe ik ook wat met alle informatie en inspiratie uit die cursussen e.d., maar het meest essentiële advies is toch wel, dat je uiteindelijk blog’s gaat schrijven. En daar bleef het maar op hangen bij mij. Ik wilde het heel erg graag, maar ik voelde telkens een blokkade in mezelf als ik er aan dacht om er werkelijk voor te gaan zitten.
Mijn angsten en beperkende gedachten
Een poosje geleden besloot ik om eens heel aandachtig en serieus te kijken naar wat mijn beperkende overtuigingen en angsten zijn als het gaat over het schrijven van teksten en blog’s?
Ik maakte een lijstje voor mezelf en daar kamen een aantal punten uit van dingen waar ik me angstig en onzeker over voel. Bijvoorbeeld:
- Ik heb er geen tijd voor
- Ik kan het niet goed genoeg
- Ik ben er te laat mee. Ik zou nog zoveel moeten schrijven om een blog te hebben, dat serieus genomen kan worden.
- Ik moet werken aan betaalde projecten, ik kan me niet permitteen om hier tijd aan te besteden.
- Ik weet niet over welke onderwerpen ik moet schrijven
- Ik weet niet waar ik moet beginnen
- Ik zal niet de juiste woorden kunnen vinden, om te vertellen wat ik vertellen wil
- Ik zal niet de juiste toon kunnen vinden om de lezer te bereiken, zoals ik hem/haar wil bereiken.
- Ik ben hier zo’n beginner in, iedereen kan dit beter dan ik
- Het bezig zijn met zoekwoorden e.d. leidt me zo af, dat ik mijn creatieve inspiratie kwijt raak.
- Ik verander zo vaak van plan, als ik nu ga schrijven, kom ik er over een jaar achter, dat ik de verkeerde onderwerpen heb gekozen.
- Als ik me focus op blog’s schrijven (of waar dan ook op focus), dan zijn er zoveel andere onderdelen in mijn bedrijf, die ik even uit het oog verlies en straks gaat het ergens mis.
Dit is nog maar een deel van de lijst van angsten, obstakels en beperkende overtuigingen en hier wilde ik graag iets aan doen.
In het verleden was het tamelijk ‘normaal’, om mezelf ‘van de cliff te gooien’ als ik tegen angsten en obstakels in mezelf aanliep. ‘Gewoon’ moedig zijn, even doorbijten en het ding wat me bang maakte gaan doen, met de bibbers in mijn lijf. Het lukte dan uiteindelijk wel, maar het echt probleem was niet opgelost. De angsten waren er nog steeds, ik had alleen besloten om ze te negeren en er overheen te leven.
Het is een mogelijkheid, maar dat is niet langer de weg die ik wil gaan. Deze manier van omgaan met mezelf voelt wreed en liefdeloos. Hetgeen wat bang is in mezelf, is vaak niet in contact met de werkelijkheid van het hier en nu, maar reageert vanuit overtuigingen en ervaringen die ergens ‘in de diepte’ van mijn zijn leven.
Alleen al vanuit een soort volwassen/ overstijgend perspectief, hier even bij stil staan brengt rust van binnen. Niet over dergelijke gevoelens heen denderen en ‘moedig’ zijn, maar de angst serieus nemen en mezelf afvragen hoe ik dat angstige deel in mezelf kan helpen om nieuwe, minder beangstigende ervaringen te creëren.
Nieuwe veilige ervaringen creëren
Voor mij ontstond het volgende lijstje over hoe ik voor mezelf een veilige en fijnere ‘omgeving’ kon creëren:
Het mag in kleine stapjes: de Kaizen methode:
De Kaizen-methode is een filosofie die oorspronkelijk uit Japan komt en zich richt op voortdurende verbetering. Het idee achter Kaizen is dat ontzettend kleine, geleidelijke veranderingen in de loop van de tijd leiden tot grote verbeteringen. Het voelt als een veilige manier om hele kleine stapjes te mogen nemen en dat als genoeg te zien.
Oorspronkelijk dacht ik: “Met zulke kleine stapjes kom ik er nooit”, maar mijn ervaring is, dat de echte ministapjes alleen in het begin nodig zijn. Eenmaal op weg voelen grotere stapjes ook al snel comfortabel en voor je het weet ben je volop ‘op weg’. Het enige wat voor mij nodig is, is dat ik mezelf er aan blijf herinneren dat hele kleine stapjes en hele bereikbare doelen voldoende zijn.
Het mag slow
Ik heb al heel snel het idee, dat ik teveel tijd besteed aan bijvoorbeeld een blog schrijven. Misschien een beetje vanuit dezelfde mentaliteit als waarmee men content maakt voor Social Media. Daar moet het allemaal snel, want de content die je nu maakt, is misschien over een uur al zijn werking verloren.
Een blog is juist iets wat met veel zorg en aandacht gemaakt mag worden en de uitgelezen plek om veel waarde en expertise te delen. Hoe meer liefde en aandacht er in een blog gaat, hoe meer hij ook weer zal ‘opleveren’. Op een website die ik graag lees, waar geen gebruik gemaakt wordt van Social Media en die helemaal gericht is op SEO, zag ik dat er ‘maar’ rond de 20 blogs stonden. Een betrekkelijk kleine hoeveelheid voor een website die hier helemaal op gericht is. Maar alle blogs zijn super waardevol, vervullend, inspirerend en verrijkend. Dus juist het bloggen geeft ruimte om helemaal te richten op kwaliteit in plaats van kwantiteit en daarom mag het een ‘slow’ proces zijn.
Rapid prototyping
Perfectionisme is zeker één van mijn valkuilen. Iets perfect willen doen is één ding, maar iets zowel perfect als heel compleet willen doen is nog een ander ding. Het kan er voor zorgen, dat je ofwel iets nooit af krijgt, omdat het nooit compleet en perfect genoeg is, ofwel enorm veel tijd in beslag neemt en uiteindelijk iets blijkt te zijn, wat toch niet zo succesvol is.
Het concept van ‘Rapid prototyping’, is gebruikelijker in de wereld van product ontwerp. Men maakt een kleine versimpelde versie van iets en men gaat die versie eerst eens uitproberen. Als het een succes is, kan het verder, completer en perfecter worden gerealiseerd. Dit geeft ruimte om te spelen, experimenteren en verschillende versies uit te testen. En natuurlijk zijn er ook creatieve manieren te bedenken, waarmee ‘Rapid prototyping’ toegepast kan worden, op bijvoorbeeld een blog, of een virtueel product of programma.
Een raamwerk voor houvast
Het is misschien heel persoonlijk, maar waar ik achter ben gekomen, is dat ik het heel fijn vind, als er al bepaalde structuren zijn, waarbinnen ik me kan bewegen. Niet beginnen met een ‘blanco canvas’, maar een ‘canvas’ wat al is opgedeeld in vlakken. Vertaald naar het bloggen betekende het voor mij, dat ik ChatGTP heb gevraagd om mee te helpen brainstormen over een lijst met onderwerpen waarover ik zou kunnen bloggen. Het feit dat ik die lijst al klaar heb liggen voelt al veiliger. Misschien dat ik de onderwerpen op de lijst nooit gebruik, of door de onderwerpen geïnspireerd wordt om over gerelateerde onderwerpen te schrijven, maar er is om te beginnen al wel een structuur waar ik op terug kan vallen, als er echt niets anders vanuit mijzelf omhoog borrelt.
Iets anders wat ik heb gedaan is een lijst gemaakt met woorden die ik wil gebruiken en terug wil laten komen in mijn schrijven. Ook dat geeft een veilig gevoel. Er is een kader door ontstaan en dat heeft daarnaast nog een heel fijn neveneffect. Het maakt namelijk ook, dat ik als ‘brand’ consistent ga communiceren in een ‘taal’ en met woorden, die herkent zal worden door mijn doelgroep.
Ik mag tijd nemen om te leren
In het algemeen is er iets in mij, dat vind dat ik alles meteen maar moet kunnen. Geen idee waar die overtuiging vandaan komt, maar ook deze voelt streng en meedogenloos t.o.v. mezelf.
Ik mag de tijd nemen om te leren, en mijn ‘schrijfspieren’ te oefenen. Misschien niet meteen in de vorm van blog’s waarbij de druk is van publicatie en er tijdens het schrijven al een ‘kritische lezer’ op mijn schouder zit mee te kijken. Misschien gewoon alleen maar wat kattenbelletjes. Misschien in de vorm van het schrijven van een dagboekje, of van het opschrijven van kleine gedachte flarden die niet perse iets hoeven worden. Die geen kop of geen staart hoeven hebben…of een logische opbouw. Vooral het plezier van het schrijven ontdekken en genieten van het proces.
Ruimte in mijn werkweek
Een van mijn angsten was/is, dat ik eigenlijk geen tijd heb om blogs te schrijven en dat ik me bijvoorbeeld bezig moet houden met het werken voor klanten. Ik heb mezelf afgevraagd, hoe ik hier een gerustgesteld gevoel over zou kunnen krijgen. Het antwoord wat ik in mezelf vond, was dat ik in een overzicht wil kunnen zien, dat de tijd/ruimte hiervoor is afgebakend. Tijd die ik helemaal mag besteden aan het schrijven van blogs, terwijl ik ook kan zien, dat er daarnaast tijd is gereserveerd voor andere belangrijke zaken die ik niet over het hoofd wil zien.
Dus daar heb ik iets aan gedaan. In Notion maakte ik een mooie weekplanner, waarin ik overzicht kan houden en waar de tijd om te bloggen en/of aan mijn bedrijf te werken is gereserveerd.
Beter mijn tijd bewaken
Als laatste gaat deze planning me ook helpen, om mijn tijd en focus beter te bewaken. Het feit dat ik zelf een focus en een plan heb, maakt dat ik me minder makkelijk laat afleiden door de input en/of vragen van anderen.
Tot slot
Het feit, dat ik voor mezelf heb bepaald, dat bloggen nu echt een belangrijk onderdeel van mijn bedrijfsvoering is, maakt dat ik het zelf serieuzer kan nemen.
Wat voor mij het allerbelangrijkste is, in al deze punten, is dat het allemaal uitgaat van een compassievolle manier van met mezelf en mijn angsten omgaan. Het streven is, om zeker wel mijn comfort zone te verleggen, maar om in dat proces niet liefdeloos, wreed of ongeduldig met mijzelf (of mijn angst) om te gaan. En het gevolg is dat ik nu daadwerkelijk deze blog heb geschreven, waarbij ik kon genieten van het proces. Dus iets is er goed gegaan.
